Çeşme Profilo Servisi

değer verdiğim insanların adını yazarken -yanlışlıkla- küçük harfle başladığımda içim cız ediyor. harfle değer biçilir mi bir insana, ben biçiyorum. tane tane besliyor, usul usul büyütüyorum; bir harfle devirmek, hayatı takıntılarımın peşinde sürdürdüğümü bildiğim halde, katlanılmaz geliyor. sözlüğe de kızıyorum, büyük harfleri alıyor elimden. işin kötüsü bu özensizlik alışkanlık yapıyor. sevdiklerim harflerde küçülmeye başlıyor. onları alfabenin içinde yaşamaktan kurtarmak zamanı geldi sanırım.kardeşim daha dile gelmemiş yaştayken, onu ittirip legolara düşmesi neticesinde az biraz pekmezini akıtmıştım. anneme de kendi düştü demiştim. yıllar sonra kardeşim 16 yaşına geldiğinde ani bir flashback yaşayıp beni anneme gammazlamıştı. Çeşme Profilo Servisi olum hani bazen abartma amacli rakamlari fazlaca yaziyorsunuz ya... yok 23408230948923 soyle yaptim, yok 103937474 kere boyle yaptim diye... olum o sayilari ben okuyorum lan. yapmayin etmeyin. az yazin allah askina... etrafımda sürekli dönen futbol ve pes* muhabbetlerine katılamamanın verdiği ezikliğe daha fazla dayanamadım ve bilgisayarıma pes 2011 yükledim. "erkek adam pes bilmez mi lan zaaa xd" diye benimle dalga geçen ibneyi yenebilmek için her gün saatlerce oynuyorum. hep de barcelona'yı seçiyorum. irratabl bağırsak sendromundan dolayı sürekli arkadaşlarım tarafından çok kilo aldığım veyahut çok kilo verdiğim yönünde gelen beyanatları yalanlarla savuşturuyorum. facebook status'une sürekli şarkı ya da özlü söz alıntılar yaparak, her daim birilerine bir şeyler ima edenlerden nefret ediyorum. hele listemde bir arkadaş, her gün ortalama 4-5 şey paylaşıyor böyle. sözde hepsi birilerine bir ima. yaş olarak teenagerlık bitiyor ama insanın ruhundaki teenagerı nasıl söküp atacaksın? kıza kafa-göz dalasım geliyor, böyle bir sarsıp kendine getirmek istiyorum, "ben ne kadar ameleymişim ya, hemen bırakayım." falan desin hatta. içimde saklı duran şiddet beni korkutuyor bazen.