Buca Bosch Servis

asla bazı takım taraftarları gibi taraftarları "rıza efendi iki ekmek bir süt" pankartı açmaz. rezilliği diz boyu ele alıp ulu orta çemkirmez. sorunlarını kendi içinde çözer, kimseyi de sorunları ilgilendirmez. Buca Bosch Servis sanırım 8-9 yaşlarındaydım. bir kız çocuğu olarak, babamın neden futbolu bu kadar çok sevdiğini merak ediyordum. babam beşiktaşlıydı, abim de öyle. ben de bir takım tutmak zorunda olduğumu hissediyordum nedense. ama ailem beşiktaşlı diye direk beşiktaşı tutmak istemiyordum, benim kararım olmalıydı bu. çok sevdiğim, benden birkaç yaş büyük tuba diye bir akrabam vardı, o galatasaraylıydı, beni de galatasaylı yapmak istiyordu, hatta yatağımın üstünde cimbombom diyerek zıpladığımızı hatırlarım, ama cimbombom demek çok saçma gelmişti bana, kıza sormuştum hatta neden cimbom diyoruz diye ne bileyim ben öyle işte demişti, sonra fenerbahçeli mi olsam acaba diye düşündüm, sonuçta bütün aile nefret ediyodu bu takımdan, hatta sülalemde bi tane fenerli yoktu, çocukluk işte dikkat çekerim diye düşündüm. babama sordum sonra neden fenerden bu kadar nefret ediyosun diye ali şen i sevmediğinden falan bahsetmişti ben de her zaman mı ali şen vardı sanki diye sordum, ondan önce de aynıydı her zaman antipatikti demişti. sonunda ben de yaşadığım şehrin takımını tutmaya karar vermiştim, yani kocaelisporu. aradan birkaç yıl geçti, ortaokula başladım yeni bir okulda, bu sefer istanbulda. sıra arkadaşım daha ilk gün hangi takımlısın diye sordu bana, düşünmedim bile, direk ağzımdan çıkan beşiktaş oldu, o an o kadar rahatlamış, o kadar kendimden emin hissettim ki kendimi hala hatırlarım o duyguyu. sıra arkadaşım da beşiktaşlı olduğunu söyledi ve 3 yıl boyunca kankam oldu kendisi. sonra babamla her haftasonu maç izlemeye başladık, kesmedi stada gittik arada, o müthiş taraftarı gördüm, yıllarca şampiyon olmadı beşiktaş zerre umursamadım, izlemeye devam ettim, üniversiteye başladım orda da beşiktaşlıydı kankam, hem derdimiz hem sevincimizdi beşiktaş, işe başladım beşiktaş maçlarını izlemek oldu en büyük motivasyonum, haftasonlarını iple çekerim hala, şampiyonluk umudu bittiyse bile takımımı sahada görmek, tribünden izlemek herşeyden çok mutluluk verir bana. başkalarına göre kaçıncı büyük olduğu, hatta onlar için büyük olmadığı, şampiyonluk sayısı umrumda değil benim, çünkü benim için en büyüktür beşiktaş ve hep öyle kalacaktır.