Kilim Oturma Grupları

küçükken en hayran olduğum insandı, ki hala da yeri bi başkadır. eskiden arabada kendisinden başka kimsenin albümlerini dinletmez ve istisnasız bütün şarkılarını ezbere bilirdim. adam olacak çocuka çıkıpta onun şarkılarından birinin sözlerini hatırlayamayanlara çok fena sinirlenirdim. ayıptı bi kere; adamın programına çıkıyosun ama şarkısını bilmiyosun, demek ki barış manço dinlemiyosun, ne biçim insansın! diye kendi kendime sinirlenirdim. en büyük hayalim adam olacak çocuka katılmaktı. barış amca "hangi şarkıyı söyliyceksin?" diye sorduğunda Kilim Oturma Grupları "ben sizin bütün şarkılarınızı biliyorum, hangisini isterseniz onu söyliim" diycektim. böylece barış amca anliycaktı benim kendisini ne kadar çok sevdiğimi, hem çok sevinicek hem de beni takdir edicekti. bi kere de öne oturucam ben diye tutturduğum halde zorla arka koltuğa oturtulduğum bir zamanda, istanbul trafiğinde beklerken görmüştüm onu. arkamızdaki arabadaydı. ben hemen arka camdan el sallamaya başlamıştım, o da bana gülümseyip el sallamıştı, o kadar mutlu olmuştum ki aylarca konuştuğum herkese "barış manço bana el salladı biliyo musuuuun!!" diye hava atmıştım. bir daha da hiç ön koltuğa oturmaya çalışmamıştım çünkü "ya barış amca beni ön koltukta görseydi, kesin kızardı!!" diye çok korkmuştum. şimdi yeğenim de barış manço yu çok seviyormuş, öğrenince pek sevindim. unutulup gitmesinden korkuyodum ama yeni nesil de bir şekilde onunla büyüycek galiba. bu da bööle bi anıydı..